Drijfplanten

Echte ➛waterplanten die los op het wateroppervlak drijven. Niet te verwarren met drijfbladeren; deze worden gevormd door in de bodem wortelende planten.

Drijfplanten zijn over het algemeen goed in het snel opnemen en daarmee beheersen van een teveel aan voedingsstoffen in het water, deels ook door het gemak waarmee een teveel aan planten is terug te brengen. Daardoor zijn ze goed bruikbaar in de strijd tegen ➛algen, ook al omdat daarmee de hoeveelheid licht in het aquarium wordt getemperd. Veel drijfplanten maken flinke bossen wortels aan, die zo lang kunnen worden dat deze zelfs in diepere aquaria nog de bodem kunnen bereiken om zich daarin te verankeren.

Alle drijfplanten woekeren zodra de omstandigheden dat toelaten. Vele verdubbelen zich elke 1 tot 3 dagen, met als gevolg dat er voor de planten onder water geen licht genoeg is en wegkwijnen of afsterven. Mogelijk levert dat doelbewust extra voeding voor de drijvers.

Met een rond stromend wateroppervlak kan het wenselijk zijn drijfplanten op een vaste plek te houden. Een nylondraad, bevestigd aan twee zuignappen, kan daarvoor zorgen.

Drijfplanten zijn te vinden in de volgende geslachten:

➛Azolla, ➛Ceratopteris, ➛Hydrocharis, ➛Lemna, ➛Phyllanthus, ➛Pistia, ➛Pontederia, Ricciocarpus, ➛Salvinia, ➛Spirodela, ➛Stratiotes, ➛Trapa, ➛Wolffia en Wolfiella.

Planten met drijfbladeren:

➛Aeschynomene, ➛Aponogeton, ➛Brasenia, ➛Caldesia, ➛Hydrocleys, ➛Hygroryza, ➛Luronium, ➛Nymphaea, ➛Nymphoides, ➛Nuphar, ➛Ottelia en ➛Ranunculus.

Drijvende waterweegbree

➛Luronium natans