Aphaníidae

= afgeleid van Aphanius.

Kleine familie van ➛killivissen uit de orde van ➛Cyprinodontiformes. De verspreiding beslaat hoofdzakelijk Europa, daarbuiten ook het Rode zee gebied, de Perzische golf tot in westelijk India, in zowel zoet, brak als zeewater, en soms water met een zeer hoog zoutgehalte, de ➛euryhaliene soorten.

Kleine, langwerpige vissen met spits toelopende kop met een stompe snuit. Deze is voorzien van een sterk bovenstandige bek, waarbij de onderkaak ver voorbij de bovenkaak steekt. De staartwortel is hoog, wat de vissen een robuust aanzien geeft. Rug- en aarsvin zijn vaak groot en vormen elkaars spiegelbeeld. Ze staan relatief ver achterwaarts. Net als de staartvin hebben beide een waaiervorm. Alle vinnen zijn afgerond. Bij de meeste soorten hebben mannen een tekening van vele smalle dwarsstrepen op de achterste lichaamshelft. Vrouwen zijn, als bij vele tandkarpers, neutraal bruin gekleurd, soms met donkerder vlekken, met kleurloze vinnen.

De volgende geslachten bevatten soorten voor meer ervaren liefhebbers: Aphaniops, ➛Aphanius, Apricaphanius, Anatolichthys, Esmaeilius, Kosswigichthys en Paraphanius.

Aphanius

= verborgen, onzichtbaar.

Klein geslacht van tandkarpers met 2 soorten uit de familie van de ➛Aphaniidae.

Recentelijk bevatte dit bijna 40 soorten, maar nadat de meeste soorten, op basis van ➛DNA-onderzoek, zijn ondergebracht bij de overige geslachten in de familie, zijn er nog twee over. Soorten zijn onderling soms moeilijk van elkaar te onderscheiden door hun variabele voorkomen, wat in het verleden heeft geresulteerd in tientallen synoniemen voor de meeste er van.

Vorm als beschreven bij de familie. Beide soorten komen voor rond de oostelijke Middellandse Zee, in allerlei ondiep, dicht met planten of algen begroeid water langs de kustlijn, met wisselende zoutgehalten door het getij.

Vissen voor meer ervaren liefhebbers, vanwege de specifieke vereisten die de dieren vragen. Buiten de paartijd relatief vreedzaam, mannen kunnen onderling in die periode flinke agressie vertonen, niet geschikt voor een ➛gezelschapsaquarium. Zorg voor voldoende schuilplaatsen, opdat niet kweekrijpe vrouwen niet aan uitputting overlijden door het voortdurend nagejaagd worden. Deze eventueel apart houden. Opgegeven aquariumgroottes gelden voor een man met enkele vrouwen; beter is een grotere groep met enkele paren of trio's in een bak van 100 of meer liter. Enkele uren zon per dag doet de dieren goed, wat blijkt uit intensere kleuren en een betere conditie, 's zomers kunnen ze buiten worden gehouden. Een ➛zoutgehalte van 1 tot 3 g/l is zeer aan te bevelen. De tolerantie wat betreft temperatuur is groot, de dieren kunnen bij kamertemperatuur worden gehouden. Een winterperiode met een lagere temperatuur vergroot zowel de vruchtbaarheid als de levensduur. Ook de zouttolerantie is groot, merkwaardig genoeg zijn sommige soorten daarentegen weer erg gevoelig voor te zacht water.

Een voedselaanbod van hoofdzakelijk dierlijk met enig ➛plantaardig voedsel in zowel levende als diepgevroren vorm is prima.

In de handel zijn deze dieren alleen bij zeer hoge uitzondering aan te treffen.

almiriénsis

Kottelat, Barbieri & Stoumboudi 2007

Afkomstig uit Griekenland, voornamelijk de Peloponnesus, de naam verwijst bovendien naar een plaats veel noordelijker. Ook in zuidoostelijk Italië zijn vondsten vermeld.

Lengte ♀ tot 28 mm, ♂ tot 35 mm.

Verzorging en gedrag als bij het geslacht vermeld. Geen kweekgegevens.

Geschikt voor aquaria vanaf 30 liter.

Temperatuur: 10 tot 30° C

pH: 7-9   dH: 8-30   fH: 14-53   ppm: 130-500

Een ernstig bedreigde soort. Mogelijk te verkrijgen via het circuit van killiverenigingen.

Kopen: nee.