Samolus
santanae
Samolussantanae
= naar een oude Keltische naam.
Geslacht van moerasplanten met meer dan 15 soorten uit de familie van de ➛Primulaceae.
Overblijvende, kruidachtige planten met een wereldwijde verspreiding. De meeste komen voor in kustgebieden met een gematigd klimaat ten zuiden van de evenaar. De planten hebben een opgaande stengel tot een halve meter hoog met een verspreide bladstand.
Linneaus 1753
Waterpunge
Dit is een kosmopoliet met een voorkeur voor een gematigd tot warm klimaat. Met name algemeen in kustgebieden. In Nederland en België vrij tot zeer zeldzaam.
Een wortelrozet vormende plant met lepelvormige lichtgroene bladeren. De hoogte heeft betrekking op de bloeistengel. Zolang deze uitblijft blijft het bij 15 cm.
Hoogte tot 50 cm, breedte tot 20 cm.
Niet altijd een makkelijke plant, die vooral flink wat licht kan gebruiken. Pas op met warmte: de plant groeit ook prima in een koudwateraquarium. Boven de 24° gaat het bergafwaarts. ➛CO₂ wordt gewaardeerd, maar zonder gaat ook. Aan de bodem worden weinig eisen gesteld. Langzame groei. Verdraagt vrij hoge zoutgehalten, tot zeer ➛brak water.
Te vermeerderen door jonge plantjes in de bladoksels af te nemen, of van de bloeistengel die nu en dan verschijnt. Boven water blijkt de plant een gemakkelijke groeier. Eventueel kunnen tegenvallende resultaten in het aquarium met verse planten worden aangevuld.
Geschikt voor aquaria vanaf 30 liter.
Temperatuur: 10 tot 24° C
pH: 6-8 dH: 0-30 fH: 0-53 ppm: 0-500
Het 'slaplantje' heeft vele name gehad en is lang als afzonderlijke soort behandeld naast S. parviflorus of S. floribundus, maar dat bleken bij nadere beschouwing synoniemen.
Bloedwormen
Geslacht van zuigwormen uit de klasse van de ➛Trematoda, meest aangetroffen soort is S. inermis. Deze leiden een parasitair leven met een vis als eindgastheer, waarin de zuigwormen zich in de bloedbaan nestelen, vooral in de kieuwen. Als tussengastheer fungeert doorgaans een weekdier of worm. De ➛ziekte is dodelijk, maar behandelbaar.
Een enkele parasiet is doorgaans slechts een kleine irritatie voor een vis, maar vele honderden kunnen leiden tot dodelijke verstoppingen in bloedvaten door eieren en uitgekomen larven (miracidia in dit stadium), vooral bij jonge vissen. Ook op wonden als gevolg van uitbrekende miracidia kunnen secundaire besmettingen met bacteriën en schimmels als ➛Saprolegnia ontstaan. In de natuur is Sanguinicola zelden dodelijk, maar in de besloten ruimte van een aquarium is het vinden van een ➛gastheer makkelijker.
Symptomen van Sanguinicola die meestal optreden:
Inheemse slakken kunnen dragers van miracidia zijn. Houdt deze enkele weken apart alvorens deze aan het aquarium toe te vertrouwen.
