Proces om de ➛waterhardheid van aquariumwater te verlagen door leidingwater te ontdoen van stoffen die het hard maken. Daarbij gaat het met name om calcium- en magnesiumionen, maar in de regel is het resultaat van wateronthardende apparaten geheel mineraalarm. In de aquaristiek zijn drie methoden populair om aan zacht water te komen:
Met behulp van een ➛ionenwisselaar. Dit apparaat kan gedemineraliseerd of ➛demiwater leveren, maar ook feitelijk onthard water waarbij de calcium- en magnesium zijn uitgeruild tegen natrium. Nadelen van dit systeem zijn de noodzaak van het gebruik van agressieve stoffen, en de hoge prijs. Zelfbouw is een betaalbare optie, die wel handigheid vereist. Het voordeel van dit type apparaat is dat water redelijk snel kan worden getapt, en de hoge zuiverheid van het demiwater. Om te weten of de harsen verzadigd zijn is geregeld een meting met een ➛geleidbaarheidsmeter nodig.
Met behulp van een ➛osmoseapparaat. Een veel betaalbaarder systeem, al komen de kwalitatief betere types in prijs in de buurt van de ionenwisselaar. Ook dit apparaat levert demiwater. Nadelen hiervan zijn het hoge waterverbruik per liter opbrengst en de traagheid van het systeem: om genoeg voor een verversing te krijgen moet het systeem meerdere uren doorlopen. Het is een betrouwbaar systeem, al is de zuiverheid van het demiwater soms niet optimaal. Eventueel kan achter het apparaat nog een ionenwisselaar worden geplaatst voor de laatste restjes. Ook hier is een geleidbaarheidsmeter geen overbodige luxe.
Met ➛regenwater. Gratis en eenvoudig te verkrijgen. Het nadeel ervan is de betrouwbaarheid van de samenstelling. Vooral in stedelijk gebied kan regenwater erg vervuild zijn. Een geregelde meting kan onaangename verrassingen voorkomen. Filteren over ➛actief kool kan verbetering geven.
Geslacht van ➛dinoflagellaten, een grote groep zweepdiertjes waarvan onder andere soorten uit dit geslacht parasiteert op vissen. De ➛ziekte werd voor het eerst opgemerkt op vissen die destijds onder het geslacht ➛Colisa vielen, en werd aldus bekend als 'Colisaziekte'. Meerdere vissoorten zijn echter vatbaar, met name jonge vissen.
Een met Oodinium bezaaide Nothobranchium guentheri
De citroenvormige ➛parasieten doen zich aan de vissenhuid tegoed en laten zich, eenmaal volgroeid, vallen en delen zich op tot sporen met twee zweepharen en een rode oogvlek. Deze proberen in de komende maximaal 24 uur een nieuwe gastheer vinden, anders sterven ze.
Het beginstadium kenmerkt zich door nogal algemene kenmerken:
Een versnelde ademhaling
Schuren langs harde voorwerpen
Een later stadium is te herkennen aan meer specifieke symptomen:
Een vuilgeel poeder, vergelijkbaar met zeer fijn zand, op vooral rug, kop en vinnen
Soms laat de huid los of vertoont slijmafscheiding
Vinnen kunnen scheuren gaan vertonen.
Enkele parasieten van deze soort zijn doorgaans geen probleem, maar eenmaal ermee bezaaid wordt het zwaar voor een vis en is de ziekte zonder meer dodelijk, zeker voor jonge vis. In het laatste geval gaat het vaak om een overbevolkte kweekbak. Lage temperaturen en duisternis remmen de ontwikkeling. Alleen zwakke dieren worden doorgaans aangetast.
Bestrijding is gelukkig niet moeilijk; er zijn in de handel meerdere middelen verkrijgbaar. Let wel op geen metalen voorwerpen in de bak te hebben, deze reageren mogelijk met de chemicaliën. Voer de behandeling het liefst in een aparte bak uit, zeker als er garnalen of slakken in het aquarium aanwezig zijn, deze dieren zijn erg gevoelig voor chemicaliën.
Oogdiertje
