Wet van het minimum
Wimpelalen
Wet van het minimumWimpelalen
De wet van het minimum of Wet van Liebig is een principe dat in 1840 door de Duitse chemicus Justus von Liebig werd geïntroduceerd. Deze stelt dat planten groeien zolang aan alle vereiste voedingsstoffen tegemoet wordt gekomen. Ontbreekt er één, dan stopt de groei, ongeacht de mate waarin de andere stoffen aanwezig zijn. De ontbrekende stof heet dan 'beperkend' of 'limiterend'.
Voor aquariumplanten is het dan van belang te weten dat ➛algen over het algemeen een beperktere of in ieder geval andere eisen aan voedingsstoffen stellen. Hierdoor kan er, bij gebrek aan concurrentie van plantengroei, voor een algsoort ruimte ontstaan binnen het overgebleven voedselaanbod. Houd daarom goed in de gaten of de plantengroei op pijl blijft of dat deze stagneert. De ➛Estimative Index is een praktische toepassing van dit principe, de ➛Redfield ratio is er een zeer beperkte benadering van.
➛Wet van het minimum
In het wild gevangen vissen, dit in tegenstelling tot ➛nakweek. Zeker voor (hobby)➛kwekers kan het van belang zijn vissen uit het wild te kopen, om problemen met ➛inteelt tegen te gaan.
Verder kleven er vooral bezwaren aan wildvang. Een stijgend aantal vissoorten is in de natuur in meer of mindere mate bedreigd en daarvan exemplaren kopen is zeker onwenselijk. Daarbij is de behandeling van wildvang vissen tot deze in de winkel zwemmen verre van visvriendelijk, al lijkt er wel wat verbetering op te treden. Lang niet alle wildvang komt levend aan, bijvoorbeeld. Veel exemplaren sterven aan ziekte door verzwakking en ➛stress, wat weer het gevolg is van het ontbreken van de waterwaarden zoals deze in hun vindgebied heersen. Voor de gemiddelde aquariaan is het dus beter wildvang te mijden, ook al omdat nakweek makkelijker houd- en kweekbaar is.
Er bestaat ook wildvang nakweek, wat de eerste generatie nakomelingen van wildvang is, ook wel F1 genoemd. Nakweek daarvan heet F2, dáárvan F3. Vanaf F3 wordt de algemene term nakweek gebruikt.
