Riccia
Ricciaceae
RicciaRicciaceae
= naar de Italiaanse botanicus Ricci.
Omvangrijk geslacht van mossen met ten minste 100 soorten uit de familie van de ➛Ricciaceae.
Levermossen uit de familie van de Ricciaceae. Voornamelijk landmossen, enkele soorten tolereren permanent verblijf onder water.
Het uiterlijk wordt bepaald door de telkens in tweeën splitsende, lintvormige thalli, die in breedte variëren tussen een halve en vier mm. Hierdoor ontstaan vorkachtige strukturen die de soorten hun naam geven. De struktuur ligt of in het platte vlak, of vormt dichte vogelnestachtige kussens, waarbij de afsplitsende vorken door elkaar groeien. De linten vertonen een patroon van luchtgaatjes, die putjes in het oppervlak vormen.
Over het algemeen weinig eisende mossen die echter goed gedijen op extra CO₂ en veel licht. De planten zijn erg populair als afzetsubstraat in kweekbakken. Ze kunnen zowel drijvend onder het wateroppervlak worden gebruikt als gebonden aan een stuk hout of steen. Ook hecht het zich aan de bodem als het daar enige weken is verankerd. Aan hout en steen hecht het niet; daartoe ontbreken rizoïden. Vermeerderen is uiterst eenvoudig; ieder afgebroken stukje kan weer tot een volledig kussen uitgroeien.
Linneaus 1753
Watervorkje, gevorkt levermos
Inheems op het noordelijk halfrond en zuidelijk Azië, in allerlei vochtig veengebied.
Uiterlijk en verzorging als beschreven bij het geslacht. ➛Thalli onder water smaller dan boven water. De kleur kan variëren van donker- tot frisgroen, afhankelijk van de hoeveelheid licht.
Hoogte tot 40 mm, breedte tot 1 mm.
Geschikt voor aquaria vanaf 10 liter.
Temperatuur: 15 tot 25° C
pH: 6-8 dH: 0-18 fH: 0-32 ppm: 0-300
Sinds 2000 is een dwergversie in de handel, met thalli van een halve mm breed en tot 5 mm lang. Deze worden sporadisch aangeboden en zijn 'in vitro' gekweekt.
= afgeleid van Riccia.
Watervorkjes
Kleine familie van in het water levende levermossen uit de klasse van de ➛Marchantiophyta.
Slechts twee geslachten vallen binnen deze familie; ➛Riccia en Ricciocarpos.
