DNA

Afkorting voor DeoxyriboNucleic Acid (desoxyribonucleïnezuur). Enorme spiraalvormige moleculen die liggen opgeslagen in de kern van iedere lichaamscel, in de vorm van ➛chromosomen.

De structuur bevat overerfbare informatie over de lichamelijke eigenschappen van het gehele organisme. Alleen een deel van de in de chromosomen aanwezige ➛genen zijn op de specifieke cel van toepassing. Aan de hand van deze genen worden eiwitten in de cel geproduceerd: de functie van een cel wordt voor een belangrijk deel door eiwitten bepaald.

DNA-onderzoek

Betrekkelijk nieuwe methode om biologische verwantschap vast te stellen aan de hand van ➛DNA-profielen.

Tot het gebruik ervan werd de indeling van de natuur gebaseerd op zichtbare lichaamskenmerken (morfologie), al dan niet met hulpmiddelen als een microscoop. Sinds de intrede van DNA-onderzoek kan heel nauwkeurig worden bepaald welke evolutionaire afstammingslijnen tot een bepaalde plant- of diersoort heeft geleid.

Veel van de bestaande indeling werd bevestigd, maar ook bleken veel soms verrassende nieuwe verwantschappen, die ogenschijnlijk geen zichtbare overeenkomsten (of verschillen) vertonen. Sinds deze techniek woedt er een taxonomische storm door de biologie en buitelen de soort- en geslachtsnamen door elkaar, wat door gebruikers van de soms stevig ingeburgerde namen niet bijzonder wordt gewaardeerd. Moeilijk te onderscheiden groepen, zoals barbelen en tandkarpers, worden plotseling in rap tempo in meerdere geslachten opgedeeld.

Aanleiding voor de opdelingen vormt een nieuw criterium: verwantschappen zijn bij voorkeur monofyletisch (ook wel holofyletisch genoemd), en niet poly- of parafyletisch. Een monofyletische groep bestaat uit een stamvoorouder met een enkele groep afstammelingen. Is sprake van meerdere groepen waarvan de stamvoorouder geen deel uitmaakt, ook al lijkt er verwantschap, dan wordt dit polyfyletisch genoemd. Is een groep met stamvoorouder onvolledig, dan heet deze parafyletisch.

Doden van dieren

Het laatste wat een liefhebber hoopt te doen is het doden van een dier. Desondanks valt er bijna niet aan te ontkomen: dieren kunnen ongeneselijk ➛ziek worden, bijvoorbeeld door verminderde ➛weerstand, een gebruikelijk verschijnsel van ouderdom. Of jongen worden met serieuze afwijkingen geboren.

Op internet circuleren veel verschillende methoden om een dier humaan, dat wil zeggen snel, te doden.

• De betrouwbaarste en meest aan te raden methode is technisch ook de eenvoudigste: het dier met een hamer doodslaan. Technisch misschien eenvoudig, emotioneel daarentegen niet voor iedereen, zeker als het dier nog van levenslust blijk geeft en spartelt.
• Om tijdens de slag alles netjes te houden is het aan te raden het dier in een doorzichtige zak te doen, eventueel twee, met de kop eerst. Sluit de zak niet af: de lucht moet tijdens de slag weg kunnen, zodat de zak niet scheurt. Leg de vis op een stevige ondergrond en houdt deze daar vast. Sla met de hamer op de kop, bij vissen ter hoogte van het voorhoofd.
• Als de spanning te veel wordt en raak slaan daardoor onzeker, is de volgende methode mogelijk een beter alternatief:
• Het dier doden in een oplossing van Benzocaine, een poeder, of 2-phenoxyethanol, een vloeistof. Beide zijn zonder recept verkrijgbaar bij de apotheek. Wel wordt mogelijk gevraagd naar het gebruiksdoel.
• Benzocaine: los 5 g poeder op in 25 ml aceton. Meng daarvan 2 ml in een liter water.
• 2-phenoxyethanol: los 5 ml op in een liter warm water en laat dit afkoelen.
• Hang met een net het te doden dier in de aangemaakte vloeistof. In beide gevallen raakt het dier snel verdoofd, en sterft binnen enkele minuten. Wacht voor extra zekerheid 10 minuten of geen teken van leven meer is te zien: kieuwen gaan niet meer op en neer, geen reacties volgen op aanrakingen, ogen reageren niet tijdens kantelen.
• Beide stoffen kunnen allergische reacties veroorzaken, gebruik daarom altijd handschoenen.
• Lever resten in als chemisch afval bij een daartoe aangewezen depot.

dogarsínghi

= naar de Indiase opzichter Singh.

➛Opsárius