Hýdra

= mythisch veelkoppig monster.

Zoetwaterpoliepen

Neteldieren uit de stam van de ➛Cnidaria die wereldwijd uitsluitend in zoet water voorkomen.

Met het vangen van levend voer kan een zoetwaterpoliep of hydra meekomen, buisvormige neteldieren met een bijzonder eenvoudige bouw. Aan de ene zijde van de buis bevindt zich de voet, waarmee de dieren zich aan de ondergrond vastzetten. Aan de andere zijde bevindt zich de mond (hypostomus) met daaraan tot 12 tentakels of vangarmen (cnidae). Het buisvormig lichaam is dubbelwandig, als een langwerpige ballon waarvan de bovenste helft (gastrodermis) in de onderste (epidermis) is gedrukt. De mondopening is zowel voor voedselinname als voor afvalkanaal in gebruik.

De tentakels kunnen bij sommige soorten tot zeker 100 mm. oprekken, waarbij waterstroming kan helpen. De tentakels worden daarbij zeer dun. Ze zijn voorzien van netelcellen (nematocysten), kleine opgerolde zweepharen in een celholte, die naar buiten klappen bij aanraking van sensoren aan de buitenkant.

Aldus vangen hydra's prooien die groter kunnen zijn dan zijzelf. Prooien moeten niet te glad zijn: de netelcellen hebben daarop geen vat. ➛Watervlooien zijn bijvoorbeeld lastige prooi vanwege de harde schaal. ➛Muggenlarven, ➛eenoogkreeftjes of zelfs jonge vis zijn geen probleem, vandaar dat ze in een ➛kweekbak absoluut taboe zijn.

Hydra's verplaatsen zich op de stroming, maar ook radslagsgewijs: ze buigen zich om, met de tentakels naar de grond, en wippen vervolgens hun voet bovenlangs om die aan de andere kant weer vast te zetten.

Hydra's verouderen niet: er zijn wetenschappers die beweren dat ze onsterfelijk zijn. Alle cellen in het hydralijf worden geregeld vervangen. Ook is ontdekt dat hydra's een antibioticum aanmaken (hydramacin) dat hen beschermt tegen infecties.

Sommige soorten hydra's leven in symbiose met een algsoort. Deze soorten zijn over het algemeen minder jachtlustig.

Bestrijden van hydra's is eenvoudig: hang in het water enige tijd een bolletje koperdraad. Weldra zullen de hydra's hun tentakels intrekken en afsterven. Houdt wel rekening met erg gevoelige vis- en garnalensoorten. Sommige vissen staan bekend als hydra-eters, zoals de driedoornige stekelbaars, de ➛Black Molly, zwaarddragers en de ➛paradijsvis. De grote ➛poelslak is ook een bekende hydra-eter, maar brengt weer andere risico's mee.

viridíssima

Pallas 1766

Groene hydra

De H. viridissima komt in gematigd gebied voor op het noordelijk halfrond. De poliep is heldergroen van kleur door de symbiose met de groene alg Chlorella vulgaris, die binnen het hydralichaam leeft.

Lengte tot 10 mm.